W tych dniach upewniłem się, że pewna zdolność, którą odkryłem w swojej głowie kilka lat temu okazała się bardzo przydatna, ale po kolei......Twierdzę, że cały wątek "urzędowy" mógłby z powodzeniem służyć jako pomysł na jakiś program w TV. Uczestnicy dostawali by za zadanie załatwić od początku do końca jakąś konkretną sprawę. Do rywalizacji trzeba by wybrać kilka różnych miast w Polsce. Każdy kto przebrnie do końca i załatwi sprawę w wyznaczonym czasie zasłuży na super nagrodę. Taki program w odcinkach mógłby zdobyć całkiem niezłą oglądalność, a w przerwach na reklamy można by z powodzeniem reklamować leki na uspokojenie. Widzowie zapewne czekali by na następne odcinki aby obserwować jak uczestnicy powoli opadają z sił i poddają się biurokracji. Każdy kiedyś załatwiał coś w urzędzie i każdy wie, że sprawa wymaga nie lada odporności psychicznej. Myślę, że zwycięzca takiego programy, który załatwił jakąś sprawę do końca w wyznaczonym czasie mógłby następnie z powodzeniem startować wyborach do sejmu...:)....a  na pewno otwierając biuro doradcze miałby sporo klientów. 

To co odkryłem w mojej głowie to rodzaj "automatycznego generatora energii przeciwbiurokratycznej " Działanie sprowadza się do tego, że każda przeszkoda jaką napotkałem w urzędach generowała u mnie jeszcze więcej energii do załatwienia sprawy. W moich wycieczkach po urzędach zacząłem nawet stosować pewien zabieg psychologiczny. Prosiłem na początek rozmowy aby urzędnik powiedział mi jakie widzi przeszkody i gdzie będzie problem. W ten sposób miałem 2w1, wiedziałem gdzie jest problem i miałem "pożywkę" dla mojego generatora.          

Do tego dnia miałem w głowie zakodowane, że mój DNW na wodzie unosić będzie się dzięki pływkom z rur PE. Generalnie jest to rozwiązanie bardzo trwałe. W tym dni całkiem przypadkiem trafiłem w Google na zdjęcie Domu Na Wodzie, ale zbudowanym na pływaku z prawdziwego, ciężkiego betonu. W pierwszym momencie nie mogłem w to uwierzyć, jednak po chwili sięgnąłem po kalkulator i wiedząc że 1m3 żelbetonu waży jakieś 2,5t szybko wyliczyłem że pływak wykonany z betonu waży 130t, ale zapewnia poprzez swoją wyporność ładowność 250t. Z odejmowania wyszło, że wszystko co włożę do takiego pływaka nie może ważyć więcej niż 120t. Tak więc pozostawiając bufor bezpieczeństwa 50t ( na wypadek opadów śniegu na dach )wyszło mi, że cześć mieszkalna może ważyć 70t. Wiedząc, że zbiorniki z wodą będą ważyć 10 t ( 10.000 l ) zostało mi jeszcze 60t na cały dom z oknami, ścianami, lampami, komputerem i naczyniami w kuchni. Niejako "na czuja" przyjąłem, że to spokojnie wystarczy, ale na tę okoliczność zrobiłem plik xls i zacząłem szczegółowo wyliczać ciężar poszczególnych rzeczy jakie są w domu. 

W łazience mam wagę ( pozostałość po mamie, sam jeszcze nie mam kompleksów...) Ważąc podstawowe elementy wpisywałem je w plik. Kilka dni spędziłem w OBI spisując z tabliczek ile ważą drzwi, okna, umywalka, panele itp... Nabyłem nawet taką małą ręczną wagę na haku jaką używają rybacy. Musiałem wyglądać naprawdę dziwnie kiedy brałem w sklepie paczkę paneli i unosiłem ją na wadze. O dziwo obsługa bacznie mnie obserwowała, ale tylko raz podszedł do mnie ochroniarz kiedy robiłem zdjęcie tabliczki znamionowej bojlera. Był tam napisany przez producenta ciężar i nie chcąc pisać wolałem zrobić zdjęcia. Nie pomogło tłumaczenie, że nie jestem z konkurencji i że próbuję w ten fotograficzny sposób robić notatki. Pan ochroniarz był stanowczy i kategorycznie zabronił robić zdjęcia. Na samo ważenie towarów nie zgłaszał uwag ....:) 

W tych dniach będą z córką na spacerze oczywiście nad odrą, okazało się, że na środku chodnika robotnicy prowadzą prace drogowe i leży tam stara betonowa latarnia przecięta ze względu na długość na pół. Ponieważ przeszkoda była spora musieliśmy zwolnić i wtedy zauważyłem, wystające stalowe pręty zbrojeniowe. To była właśnie ta chwila kiedy zrozumiałem, że w tym szaleństwie jest metoda. Obok siedzieli panowie robotnicy, a ponieważ nie sprawiali wrażenia zajętych zapytałem czy wiedzą z którego roku może być tak betonowa latarnia. Sprzeczali się ze sobą, ale na koniec ustalili, że jak nic jest z 60 lat. Tak wiec przez ponad 40 lat na zalanej betonem stali nie pojawiła się nawet odrobina rdzy. 

Ta obserwacja sprawiła, że następnego dnia wykonałem telefon do producentów rur z PE z pytaniem o cenę. Chciałem w ten sposób oszacować z jakiego materiału samo "pływadło" pod dom na wodzie będzie tańsze. Wyceny zacząłem dostawać w kolejnych dniach. W innym pliki xls wyszło mi, że wykonania tylko samego pływadła z tworzywa sztucznego będzie kosztować ok 140.000 zł. ( pewno doszłoby do 180.000 tyś. ), a do tego trzeba oczywiście doliczyć koszt samego domu, który nijak nie da się wykonać za 50 tyś zł. Przeliczyłem wszystko kilka razy i o rezygnacji z pływaka z tworzywa zdecydowały finanse. Tak więc koncepcja niezatapialnego pływaka z tworzywa szybko i stanowczo poszła na dno.

         + powiększ                        + powiększ                        + powiększ                       + powiększ

Upór i czasami pewnego rodzaju zawziętość w urzędach zaczęła powoli przynosić efekty. Z odpowiedzi jakie zaczęły spływać do mnie w pismach zacząłem wyrabiać sobie zdanie jak formalnie zbudować, zarejestrować i używać DNW. Nie było to łatwe ponieważ w polski ustawodawca kompletnie nie przewidział zjawiska DNW. Ścieżka formalna w moim przypadku jest rodzajem dryblingu między 5 ustawami. 

Powoli czując, że zaczynam odkrywać "ameryki" i wyznaczać pewne standardy dla takich obiektów zacząłem myśleć jak zrobić aby wszystko co ustaliłem z urzędami nie pozostało tylko w mojej głowie. Sprawa z jednej strony była łatwa z drugiej niezmiernie trudna. Łatwa ponieważ była oryginalna i jeszcze w Polsce nie istniejąca, trudna bo spotykała się niezrozumieniem więcej niż 50% osób których mówiłem o DNW. 

Pamiętając z doświadczenia zawodowego, że do wypromowania idei lub produktu wskazana jest dobra nazwa i logo. Wg najnowszych badań  większość populacji to wzrokowcy i informacja właśnie w ten sposób dociera do nich najlepiej. Przyjąłem również, że Dom Na Wodzie może chcieć zbudować tylko osoba o otwartym umyśle i co najmniej średnim wykształceniu. Z badań GFK Polonia wyczytałem, że większość w tej grupie docelowej używa Internetu w sposób regularny i często wręcz zawodowy. To skłoniło mnie do nazwania wszystkiego co robię DomyNaWodzie.pl Zabieg ten, jakby 2w1 promuje nazwę a jednocześnie miejsce gdzie można znaleźć kontakt. Mogłem oczywiście wybrać nazwę np BarkaWroclaw.pl pamiętając, że większość osób DNW kojarzy z barką, ale zabieg ten dałby za mały zasięg. Oczywiście musiałem dokonać rejestracji domeny i ponieść opłaty. W ten sposób ruszyły wydatki na budowę DNW. Z tej okazji podsumowałem +/- ile do tej pory wydałem na DNW. Policzyłem paliwo, telefony, materiały papierowe i wydatki w ksero aby wysyłać materiały do mediów. Na początek października ku mojemu zaskoczeniu wyszło tego prawie 5000 zł.

Z nazwą poszło nawet łatwo, z logo już było trudniej. Zajęło to kilka tygodni i rodziło bólach. Głównie dlatego, że w ramach logo, które musi w łatwy i czytelny sposób przekazywać informację musiałem zawrzeć dwa pozornie sprzeczne motywy. Woda i Dom dla większości nie da się połączyć bo grozi powodzą. Do tego jeszcze wcale nie krótka nazwa. Wiedziałem, że mój DNW w 90% będzie domem, a w 10% obiektem pływającym dlatego w ostatecznym logo funkcje "pływające" DNW zostały ograniczone. Największy nacisk położyłem na DOM jako taki. Widząc jak dzieci w przedszkolu mojej córki rysują różne domki zauważyłem. że prawie zawsze jest dwuspadzisty dach oraz okno z firankami....:)

      + powiększ                        + powiększ                        + powiększ                       + powiększ

      + powiększ                       + powiększ                       + powiększ                         + powiększ

Pomyślałem, że przyjęte kryteria oryginalności i nowoczesności nie mogły być jedyne doszedł aspekt praktyczny. I tu już nie było łatwo, a klocki jakby przestały do siebie pasować. Wiedziałem już, że śluzy we Wrocławiu mają szerokość 9,6 m, wiedziałem, że prześwit pod większością mostów to max 4,5 m. Ustaliłem w RZGW i w rozmowach z kilkoma kapitanami statków wycieczkowych, że bezpieczne zanurzenie to max 1m. Ta ilość zależności bardzo utrudniała myślenia, ale właśnie wtedy bliska mi kobieta ułożyła klocki w sposób jak widać po prawej. Ten układ był przede wszystkim oryginalny, stosunkowo prosty w budowie i miał to o czym jeszcze nie pisałem. Koniecznie chciałem mieć miejsce na moje biurko w pokoju, który niejako wisi nad wodą....:) Taki układ dawał również duży taras oraz osobne pomieszczenie dla znajomych lub gości.

Jadąc pewnego dnia do Poznania pod mostem Trzebnickim zauważyłem jakieś statki, które stały przy stopniu wodnym. Oczywiście automatyczni zatrzymałem się, wziąłem aparat i poszedłem oglądać co to takiego. Były to dwie "KOSZARKI" Są to takie pływające hotele dla robotników którzy wykonuje prace w obiektach na wodzie. Powstało ich podobno w latach 70 ponad 200 szt. i do dzisiejszych czasów przetrwało ok 20 szt. Jest to zwykła barka górnopokładowa na której wybudowano ze stali jedną kondygnację. Taka koszarka nie ma własnego napędu, ale za to wewnątrz jest wszystko co potrzeba do mieszkania. Są kajuty na 10-60 osób ( zależy od długości koszarki), są zbiorniki na 7000 litów wody, kuchnia, prysznic, świetlica i nawet pralka.  

Wiele z takich koszarek działa teraz jako restauracje lub knajpy. Znalazłem takie w Krakowie, Toruniu i Bydgoszczy. Chcąc mieć spokojne sumienie, że rozpoznałem ten wątek dokładnie zacząłem szukać czy ktoś sprzedaje takie koszarki. W sieci znalazłem ich nawet 10 szt. Były różne w różnych miastach za całkiem nie małe pieniądze. Najtańsza była pod Opolem, właściciel zaczął od 80 tyś, najdroższa w Szczecinie za ponad 180 tyś ( piękna była, dwa pokłady i wszystko takie duże i obszerne). Pamiętając jednak przed czym ostrzegali mnie Panowie w stoczni miałem obawy czy jednostki które mają prawie tyle lat co ja są choć w takiej kondycji jak ja....:) 

Mimo niewątpliwej zalety, że taka koszarka już fizycznie była i potrzebny był tylko remont odłożyłem ten temat na półkę. Dalej byłby to rodzaj pływającego baraku. Oczywiście mogłem wykonać jakąś rewitalizację od zewnątrz, ale ostatecznie temat potraktowałem jak "pułkownika" przypominając sobie, że konstrukcja ze stali wymaga wymiany blachy co 7-10 lat

      + powiększ                       + powiększ                       + powiększ                         + powiększ

Praktycznie cały wrzesień spędziłem "walcząc" w urzędach. Kawałek po kawałku "zdobywałem" informacje, które musiałem mieć aby móc spokojnie i pewnie ruszyć z budową DNW. Bardzo bałem się sytuacji kiedy z dużym trudem zbudowałbym własny DNW, a na koniec dostałbym pismo z jakiegoś urzędu, że niestety nie mam jakiegoś pozwolenia lub akceptacji i że w terminie 7 dni mam usunąć braki lub usunąć obiekt z Drogi Wodnej. 

Mimo prawie samych zalet, DNW ma jedną wadę. Taka jednostka, której powierzchnia ma więcej niż 5o m2 waży najczęściej powyżej 50 t. Jednak DNW które buduje się obecnie ważą pow. 120t. Efekt jest taki, że chcąc wyciągnąć taki obiekt z wody trzeba albo korzystać z pochylni w stoczni ( na dzień dobry 5000 tyś + opłaty za postój ), albo ściągnąć specjalny dźwig ( jest taki jeden w Hamburgu, dojazd 15 EURO/km + chyba 300 EURO/h pracy ). A i tak postawić taki obiekt można tylko na brzegu bo przez żaden most nie da się przejechać bez katastrofy drogowej. Właśnie dlatego z taką uwagą przykładałem się do wszystkich spraw formalnych.

W strategii medialnej jaką pisałem na plaży podczas wakacji przewidziałem mocne wsparcie mediów. Rozpocząłem rozmowy praktycznie ze wszystkimi mediami które w mojej ocenie mogły zapewnić odpowiedni zasięg. Cel był prosty. Chodziło mi o wypromowanie idei DNW w Polsce jako poważnej alternatywy dla klasycznego budownictwa. 

Od kilku miesięcy obserwowałem to co działo się z cenami mieszkań i gruntów i nabierałem przekonania, że wszystko to będzie dostępne dla naprawdę garstki osób. W tym czasie wpadła mi w ręce mapka z gazety z której wynikało, że klimat dla rozwoju w Polsce DNW jest wprost idealny. Ceny mieszkań szybowały w kosmos a popyt wcale nie był większy. W strategii sporo miejsce poświęciłem właśnie na sprawę kosztową budowy DNW. Dodatkowo sporo nacisku położyłem na unikatowość projektu i to że będzie to pierwszy w Polsce DNW. 

+ powiększ

Ciągle motywacja urzędników. Przestałem już liczyć ile musiałem wykonać telefonów i ile razy musiałem jeździć od urzędu do urzędu. Pamiętam dni kiedy wsiadałem w auto po 9:00 i do 14 non stop byłem w urzędach. Albo ktoś wyszedł i zaraz wróci, albo właśnie pojechał na urlop ( mimo że obiecał mi odpowiedź ), albo inny wydział jeszcze nie przysłał swojego stanowiska....itp., itd., itp., itd., itp., itd., itp., itd ( chyba jakaś piosenka miała taki refren 

Ponieważ w pracy praktycznie cały czas korzystam z dobrodziejstw Internetu zacząłem na poważnie szukać materiałów o DNW w Google. Przy odpowiedniej metodologii i konsekwencji w sieci można znaleźć praktycznie wszystko. Pamiętam wieczory kiedy siadałem do komputera o 21 i jakoś po 3 nad ranem łapałem kontakt z rzeczywistością. Wszystko co znalazłem w sieci już na 10000% przekonało mnie, że projekt DNW jaki poczyniłem należ głęboko schować i pokazywać na lekcjach projektowania jak nie należy projektować dom. Ta samokrytyka kosztowała mnie sporo energii, ale za każdym razem przypominałem sobie cel, że pierwszy w Polsce DNW musi być baaaaardzo nowatorski i kontrowersyjny zarazem. 

Najciekawsze projekty i obiekty znalazłem oczywiście w kolebce DNW w Amsterdamie. Sporo osób mówiło mi, że właśnie do Holandii jadą wszyscy najbardziej zdolni architekci. To co znalazłem w Google potwierdzało tę teorię. Upewniłem się, że nie będzie łatwo zrobił  ciekawy projekt architektoniczny przy tylu ograniczeniach jakie dotyczą obiektów na wodzie. Jednak widząc, że w Holandii się to udaje nie ma powodów mieć kompleksy i trzeba przyjąć że we Wrocławiu również się uda ....:) Więcej ciekawych obiektów umieściłem tutaj >>>>

+ powiększ                                       + powiększ                                       + powiększ

Ponieważ w harmonogramie przyjąłem, że fizycznie budowa rozpocznie się gdzieś w połowie 2007 roku nie stresowałem się za bardzo sprawą projektu.  Najważniejsze było to aby efekt końcowy był najlepszy. Przy tej okazji zdobyłem sporą wiedzą o architekturze i projektowaniu. Zacząłem kupować branżowe gazety i badać temat. Nawet zwykła jazda po mieście wyglądała teraz inaczej. 

Głowę miałem jakby wyżej obserwując wszystko co się buduje nowego. Bardzo chciałem aby projekt mojego DNW miał nie wiele z klasycznej architektury. Przy czym nie bez znaczenia było że jestem fenem Modernizmu w architekturze. Twierdzę, że ten styl przetrwa setki lat i zawsze w każdym wieku będą do niego odwołania. Jego prostota, a zarazem efektowność jest wprost niezbędna przy DNW. Nie bez znaczenia jest fakt że modernizm do minimum ogranicza ilość detali. Nie często spotyka się też łuki i bogate zdobienia. Z praktyki wiem, że właśnie te elementy widują kosztorys domu w górę. 

Przez wiele weekendów oglądałem w Discovery serial GREAT DESIGN. Niesamowity program dla każdego kto zamierz coś budować. Prowadzący Kevin przez ok 60 min pokazywał historię budowy jednego domu. Wszystko zaczynało jak rosła jeszcze trwa, a kończyło jak gospodarze pili szampana na parapetówce. Oglądałem prawie wszystkie odcinki i podobno wyglądałem jak pięciolatek przed telewizorem z bajką. Twierdzę, że każdy kto zechce budować własny dom powinien obejrzeć kilka odcinków tego filmu. Niesamowicie prosto i merytorycznie pokazane zmaganie ludzi z tematem. Potyczki z projektantami, wykonawcami, urzędami, naturą, budżetem. W pigułce i prostym językiem Kevin robił podsumowanie często kilku lat jakie trwała budowa każdego domu. Mam nawet notatki..:) Pamiętam np takie zalecenie/zasadę, którą dla zachowania równowagi psychicznej powinien stosować każdy kto buduje dom: " NIE WYZNACZAĆ SOBIE NIE PRZEKRACZALNYCH TERMINÓW..." Na każdej budowie niespodzianek jest taka ilość, że nie jeden facet może dostać zawału i nie jedno małżeństwo może mieć kryzys. Myślę, że akurat ta zasada bardzo przyda się przy budowie domu właśnie na wodzie....:)

Po powrocie z wakacji upewniłem się, że w temacie sprawności pracy urzędów jest jeszcze trochę do zrobienia. Na kilka pism, które złożyłem przed wyjazdem odpowiedzi uzyskałem SZTUK 1. Ciekawe czy zgadniecie od kogo ?...:)...Najsprawniej zadziałała jak to wskazuje sama nazwa STRAŻ POŻARNA !!!. Ponieważ również tak złożyłem prośbę o wytyczne, zalecenia i przepisy jakie musze brać pod uwagę przy budowę Domu Na Wodzie. W krótkim i treściwej odpowiedzi zostałem odesłany do przepisów ustawy o Żegludze Śródlądowej oraz do ustawy Prawno Wodne. Ponieważ znałem już treść tych ustaw miałem świadomość, że przynajmniej ze strony strażaków nie będę miał problemów.

Kilka następnych tygodni zajęła mi ponowna pielgrzymka po urzędach z pytaniem o moje pisma. W większości wypadków uzyskiwałem odpowiedź, że sprawa jest badana i że odpowiedź będzie niebawem. Przeczuwając, że w tym stylu sprawa może potrwać do świąt stałem się bardziej stanowczy. W kilku przypadkach skończyło się to spięciem. Oczywiście pamiętałem o zasadzie, że nic tak nie blokuje urzędników jak tzn. " pieniacz" starałem sie wspiąć na wyżyny "negocjacji petenta". Zasada ta w sprowadza się do tego, że trzeba wnikliwie słuchać, a na stwierdzenie, że brak jest uregulowań prawno-formlanych należy zająć bardziej wygodną pozycję na fotelu i stwierdzić: "...to zastanówmy się w takim razie jak ten problem rozwiązać inaczej..."  Ustaliłem obserwując reakcje urzędników, że większość petentów nie dociera do tego etapu i wcześniej po prostu odpuszczają ( chowając niestety do szuflady swoje pomysły i marzenia ) 

Moja strategia zaczęła przynosić efekty. W kilku urzędach sprawy się odblokowały i korespondencja zaczęła krążyć. Niestety na początek wewnętrznie po wydziałach, ale w wyniku tego zaczęły do mnie trafiać pisma z bardziej szczegółowymi pytaniami. Odebrałem to jak faktyczne ożywienie w temacie. Faktem jest, że treść pytań i pism stawała się coraz bardziej konkretna i dokładna. 

Minęło pół roku realizowania mojego marzenia i zaczęły pojawiać się pierwsze efekty....:) Niejako asekuracyjnie zimą przyjąłem sobie, że papierologia i tak zajmie jak nic rok. Tak więc wszystko szło zgodnie z planem...:) Czułem, że pewno nie raz w urzędach pojawią się emocje, ale miałem przekonanie, że ruszyłem ogromną i ciężką maszynę urzędniczą. Dokumenty zaczęły krążyć i już wtedy wiedziałem, że jestem skazany na sukces !!!